NLdoet 2024
Culemborg kwam massaal in actie tijdens NLDoet 2024. Tal van vrijwilligers zetten zich met allerlei karweitjes in voor hun vereniging of buurt. Frans de Bruijn doet voor Culemborg voor Elkaar verslag van een aantal klussen op de eerste NLdoet dag, vrijdag 15 maart.
Spelletjes spelen en terras opknappen
Waar word je op de NLdoet dag bij binnenkomst nou onthaald op koffie en de vraag of je een croissantje wilt? Bij Bonvie natuurlijk!
Aan een tafel zit een man die bezoekers probeert te verleiden tot een pootje schaak. Aan een andere tafel een 3-tal dames die de bezoekende wethouder Mischa Peters het kaartspel dat ze spelen uitleggen. Ondertussen wordt er fanatiek gekaart en alle spelers geven elkaar aanwijzingen welke kaarten uitgelegd kunnen worden. Eigenlijk hadden de kaarten net zo goed open op tafel kunnen liggen.
Iets verderop sjoelen. Natuurlijk weten de mensen langs de kant het beter en wordt de speler die aan de beurt is beticht van valsspelen. Maar wel met brede grijnzen om de mond. In de hoek het biljart. Een serieuze aangelegenheid, gezien de gezichtsuitdrukkingen van de mannen. De houdingen waarin ze zich wringen om de bal de juiste stoot te kunnen geven zijn indrukwekkend en professioneel. Aan de 1e tafel heeft de schaker een tegenspeler gevonden en wordt het spel in stilte gespeeld. Buiten zijn medewerkers van ElkWelzijn en enkele vrijwilligers bezig met het plaatsen van schotten. Andere vrijwilligers zijn bezig met het vullen van plantenbakken. En straks gaan er ook nog wat tegels gewipt worden om daar groen in te zetten. Indrukwekkend, hoor.
Woonruimte opfrissen
Verderop in Parijsch, bij het Wooninitiatief, wordt de woonruimte opgefrist en schoongemaakt. Binnen is even niemand aanwezig, maar buiten lopen de vrijwilligers te sjouwen met stofzuiger, bezems en emmers met schoonmaakspullen..
Sfeerverslag NLdoet 2024
Tuin lente-klaar maken
Op naar Zorgcomplex Beatrix waar de tuin lente-klaar wordt gemaakt.
Het zijn zeker niet allemaal groene vingers die daar bezig zijn, maar er is leiding die instructies geeft en een duidelijk plan voor ogen heeft. En of je nou groene vingers hebt of niet (“bah, ik houd niet van die kleine beestjes”): de magnolia staat er al prachtig in bloei en wordt verwend met een forse hoeveelheid verse aarde. Er is nog wel eerst discussie over hoe diep de magnolia dan in de grond moet.
Maar er moet nog veel meer gebeuren. Alle onkruid moet uit de tuintjes en uit de bakken worden verwijderd. Daar waar het schoon is zit een noeste werker op zijn hurken om er direct nieuwe planten en bollen in te stoppen. Je ziet het opknappen. Ook de bakken worden onkruidvrij gemaakt. Niet alleen voor mooi bloeiend spul, maar ook met veel kruiden. “Vinden ze in de keuken leuk; kunnen ze verse kruiden plukken”. Langs de rand worden nog fruitstruiken geplant en wie even niks te doen heeft pakt direct een bezem om de tegels schoon te vieren.
Kantoorhumor in de volkstuin
Op volkstuin Ochtendblauw heeft Nicoline van Kempen vorig jaar een boomgaard langs de lek met hoogstam fruitbomen gekocht. Vandaag zijn er 8 mannen en vrouwen van een bedrijf (CGI) uit Rotterdam om te helpen. Dat doen ze elk jaar. Allen medewerkers van een financiële afdeling en bij toerbeurt is er iemand die de NL-doet activiteit organiseert. Wel altijd buiten een doe-activiteit. “We zitten al genoeg binnen”. De vrijwilligers komen vanuit het hele land en leggen tuintjes aan (“best hard spitten en harken in de uiterwaardse klei”), leggen composthopen aan, boren gaten en heien palen in de grond, en kruien een hele berg verse tuinaarde naar binnen. Nicoline helpt natuurlijk ook maar loopt als een trotse tuin-vorstin rond. Ah, daar worden alvast 2 amandelboompjes gepland. Gelach en kantoorhumor terwijl er erg hard gewerkt wordt. Een deelnemer vindt het leuk maar ook pittig. “Ik Heb thuis een betegeld tuintje dus dit is weer heel iets anders”. Bij vertrek krijgt iedereen als dank een fles appelsap mee, geperst van de eigen appels.
Ouderen bezoeken
Ouderen bezoeken Marijn bezoekt ouderen in de Elisabeth hof”Marijn, wat heb je vandaag gedaan op school?” vraagt Hannie, een oude statige dame. Zij is een bewoner van de Elisabeth hof. Marijn vertelt dat hij veel vakken had, maar ook koekjes heeft gebakken. “Heb je ook gedanst?” vraagt Hannie. “Nee”, zegt Marijn. “Ik heb veel gedanst”, gaat Hannie verder. “Wil je met me dansen?” Ze is een beetje in de war, Marijn kleurt: ”Ik kan niet dansen. Ik kom met je praten.”Tekst: Jan Heijink, foto’s: Chesron SalakoryMarijnMarijn is net 13 jaar geworden en woont met zijn ouders in de wijk Voorkoop in Culemborg. Zijn hobby’s zijn gamen en toeren met zijn elektrische fiets. Ook dieren en insecten, vooral mieren, vindt hij heel interessant. Hij zit op school in Tiel, in klas 1 havo/vwo van De Sonnewijser. “Daar ga ik met de trein naartoe. De lessen worden in kleine klassen gegeven, met veel aandacht voor ieder persoonlijk en met een sociale basishouding. Dat past goed bij mij, want ik ben snel afgeleid. De bedoeling is dat ik voor de bovenbouw naar het KWC in Culemborg ga.”Praten met oude mensen‘Op weg naar het station fiets ik langs De Kulenburg. Ik zwaai altijd naar de oudere bewoners en zij zwaaien terug. Ik wil weleens praten met die mensen, dacht ik. Toen heb ik een mailtje naar ElkWelzijn gestuurd en zij verwezen me naar Elise, welzijnswerker van de Elisabeth hof. Nu ga ik vrijdags om de week vanuit school naar de Elisabeth hof om een uurtje te praten of iets te doen met één of twee bewoners. Elise begeleidt me, want zij heeft veel meer ervaring. Zij stelt voor met wie ik ga praten of wat we gaan doen. Ik ben nu nog nieuw, maar straks ga ik vaker alleen naar bewoners.”Marijn vindt contact met mensen, ook met oudere mensen, belangrijk. “Ik vond het altijd leuk om met mijn opa en oma te praten. Contact met mensen leeft heel sterk in ons gezin en onze hele familie. Met dit vrijwilligerswerk kan ik een steentje bijdragen aan de maatschappij.”Het is leukWat Marijn er zo leuk aan vindt? “Dat je de bewoners gewoon als mens, als persoon leert kennen. Het zijn gewoon mensen, maar met dementie. Daar leer ik van met hulp van Elise. Laatst zei Hannie tegen me: “Daar is mijn jochie weer” en gaf mij een dikke knuffel. Dat vond ik heel leuk.” ,,ik leer De bewoners met dementie als mens kennen" Gewoon en niet vreemd”Thuis en in mijn familie weten ze dat ik dit vrijwilligerswerk doe en ze vinden het mooi. Op school vertel ik het (nog) niet. Ik ben een beetje bang dat sommige jongens dit niet ‘stoer of cool’ vinden en gaan lachen. Maar ik vind dat veel mensen dit kunnen en ook zouden moeten doen. Je moet wel eerst wegwijs worden gemaakt door Elise.”Het beleidMarijn is niet de enige die bewoners bezoekt. “Er komt hier al langer een wat oudere jongen’, zo vertelt welzijnswerker Elise. “Hij gaat nu vrij zelfstandig met bewoners in gesprek. Ook zijn er twee vriendinnetjes van tien en elf jaar, die spelletjes bedenken of oefeningen om met de bewoners te doen. Het is geen staand beleid van de instelling om dit te stimuleren, maar ik ben er een groot voorstander van. Het hangt nauw samen met het project ‘Jong adopteert Oud’ dat Elisabeth hof met Stichting Alzheimer Nederland doet. Op geschikte momenten bezoeken groepjes kinderen van basisschool De Distelvlinder de bewoners. Zo leren de kinderen wat dementie inhoudt en hoe je met die mensen om kunt gaan. Bewoners vinden het prachtig om als het ware hun kinderjaren weer even te herleven. Allemaal mooie voorbeelden van hoe jeugd en ouderdom elkaar vindt.
Lees het verhaal