Interview Harrie Dekkers
Leefomgeving ontdekken
"Ik leer veel van de veerkracht van deze mensen"
Jaarlijks vestigen zich in Culemborg gemiddeld een tiental nieuwe vluchtelingengezinnen, mensen die in Nederland hun toekomst moeten opbouwen. De eerste jaren zijn voor deze nieuwkomers vaak moeilijk omdat ze onze cultuur niet kennen en de taal niet spreken. Daarom krijgen ze die eerste tijd begeleiding door een vrijwilliger. De allereerste opvang gebeurt door Vluchtelingenwerk. Daarna nemen vrijwilligers van het project ‘Leefomgeving ontdekken’ van ElkWelzijn dit over. Harrie Dekkers is één van deze vrijwilligers.
Tekst: Frans Huber; foto’s: Milou Oomens
Waardevol
“Het contact met deze mensen is voor mij erg waardevol,” zegt Harrie, ‘hun veerkracht, hun levensenergie en enthousiasme geeft me een soort hoop als tegenwicht tegen het cynisme dat ik zo vaak in Nederland ervaar. Daar leer ik veel van.”
Harrie (71) komt uit Amsterdam en woont sinds twee jaar in Culemborg. Hij heeft veel gereisd, voornamelijk in het Midden-Oosten. Gedurende drie jaar heeft hij in Amsterdam de eerste opvang verzorgd van vluchtelingen die zich daar gingen vestigen. Harrie wilde ook in Culemborg vergelijkbaar werk gaan doen. Hij ging op zoek en kwam bij ElkWelzijn in contact met Ahmed Bensaddik, één van de coördinatoren van het project ‘Leefomgeving ontdekken’.
Gastvrij
Sinds ruim één jaar begeleidt Harrie een Syrisch gezin met drie jonge kinderen. Het gezin vluchtte twaalf jaar geleden uit Aleppo en leefde bijna tien jaar in Libanon. Via de UNHCR-regeling voor uitgenodigde vluchtelingen kwamen ze rechtstreeks naar Culemborg. Deze regeling betekent dat ze geen asielprocedure doorlopen.
Harrie: “Ik kom graag bij ze thuis, de mensen zijn altijd gastvrij en hartelijk, kijken zó onbevangen naar onze samenleving en zijn positief over hun toekomst. Vooral ook de kinderen, die zijn vol ambitie en plannen. Ja, ik heb veel respect voor deze mensen: hoe ze zich nu vanuit een heel zwaar leven in heel andere omstandigheden toch weer snel kunnen aanpassen. We hebben veel plezier, lachen veel, eten wel eens met elkaar. En tijdens het Suikerfeest of bij het grote feest vanwege de vlucht van Assad word ik uitgenodigd. Maar het is niet zo dat we vrienden zijn, ik blijf die oudere Nederlandse man die hen helpt met probleempjes.”
Ze leren snel
Het zijn probleempjes die ontstaan door de taal en omdat ze de regels en gebruiken van onze samenleving niet goed kennen. Zoals het uitlenen van boeken in de bibliotheek bijvoorbeeld, of hoe het gaat op de scholen en in ons zorgsysteem met verwijzingen door de huisarts. “Maar ik merk dat ze snel leren en het aantal appjes dat ze me sturen met vragen wordt steeds minder.”
Harrie spreekt Nederlands met ze, dat vindt hij belangrijk want ze moeten de taal leren. Als het moeilijk wordt dan gaat het via whatsapp en Google Translate. Dat werkt perfect. Soms helpen de kinderen, die spreken al behoorlijk Nederlands. “Meestal gaat het om dingen die voor hen groot zijn maar die wij gemakkelijk oplossen. Zo was het voor de familie ernstig dat één van de dochters onder een verkeerde naam, een jongensnaam, geregistreerd was. Ik kon dat snel voor ze aanpassen via een beroepskracht van Vluchtelingenwerk, die me in contact bracht met het COA.
Een ander probleem deed zich voor met het zoontje dat een extreem slecht gebit heeft, heel pijnlijk. Daarvoor werd hij naar een speciale kinderkliniek verwezen met een veel te lange wachttijd. Ik kon dat met één telefoontje aanpassen. En gedoe was er ook met de verwarming: de thermostaat had een ingewikkeld Nederlandstalig display. Ik heb dat uitgelegd aan Kleurrijk Wonen die zonder probleem een eenvoudiger thermostaat liet plaatsen.
“Ik ben genuanceerder gaan denken”, zo besluit Harrie, “over vrouwen met hoofddoek die geen hand willen geven. Ik begrijp nu dat het ook een door cultuur gegroeide keuze van de vrouw zelf is waar ze zich prettiger bij voelt. En de manier van groeten waarbij je elkaar goed in de ogen kijkt en je handen op je hart houdt ervaar ik inmiddels als contactvoller dan onze plichtmatige zoenen links en rechts. Ja, het is enorm inspirerend, dit werk, ik ben daarom ook met een tweede gezin begonnen.”
Ook een gezin wegwijs maken?
In het project ‘Leefomgeving ontdekken’ begeleiden vrijwilligers vluchtelinggezinnen. Er zijn nog vrijwilligers nodig! Wijkcoaches Ahmed Bensaddik en Ineke Smit zorgen voor de juiste match tussen jou en het gezin. Daarna kom je wekelijks, of minder vaak, bij het gezin langs voor ondersteuning. Info: Ahmed Bensaddik, 06-23 54 33 20, [email protected] of Ineke Smit, 06-13 94 93 83, [email protected].
Hulp krijgen én geven
‘CULEMBORG VOOR ELKAAR’ IS OOK VOOR OUDERENDe website ‘Culemborg voor Elkaar’ is hét Culemborgse platform voor vrijwilligerswerk. Hier kunnen mensen terecht die op zoek zijn naar passend vrijwilligerswerk. Organisaties die vrijwilligers nodig hebben plaatsen er hun oproepen. Maar ook mensen die voor zichzelf of een naaste hulp zoeken bij een vrijwilliger. Nico Cok (84) kijkt regelmatig op de website. Hij is vrager van hulp en biedt zich ook aan als vrijwilliger. Tekst: Frans Huber; Foto: Klaas Eikelboom Lampen ophangenNico: “Ik woon alleen en ik red me behoorlijk, zolang ik fit blijf. Maar sommige dingen moet ik niet meer doen, bijvoorbeeld op een trap gaan staan. Laatst moest ik lampen opgehangen hebben. Ik ben toen gaan kijken op het platform of ik iemand kon vinden die me daarmee kon helpen. Dat is toen gelukt, ik vond een jonge man die dit prima voor me heeft gefikst, ik ben er erg blij mee.”“Goed dat er zo’n platform is,” zegt Nico, “zeker ook voor ons als senioren want wij kunnen vaak wel een beetje hulp en wat extra aanspraak gebruiken. Voor mensen die wat jonger zijn is het gemakkelijker om bijvoorbeeld een buurman aan te schieten voor een technisch klusje. Maar voor ouderen die alleen wonen, bijvoorbeeld in een rijtje met alleen maar senioren, is dat vaak moeilijker: domweg omdat dit voor het overgrote deel vrouwen zijn en die zijn toch meestal wat minder technisch. Veel ouderen kennen ‘Culemborg voor Elkaar’ nog niet. Ik moet ze daar soms op attenderen. En vooral ook helpen want het is voor ouderen vaak lastig om op de website je weg te vinden. En het platform kan zeker nog extra aanbod van vrijwilligers gebruiken. Ikzelf kwam er toevallig mee in aanraking via een informatiemagazine dat ik van de Seniorenbeurs meenam.” Goed dat er zo’n platform is FitnessHet leven van Nico is gevuld met fitness en sport. Aanvankelijk was hij militair sportinstructeur en gymnastiekleraar. Daarna werkte hij twintig jaar bij de universiteit waar hij coaches van topsporters binnen de roeisport en de atletiek begeleidde. Nico: “Conditietraining was in die tijd nieuw in Nederland. Ik stond aan de basis, heb het helpen ontwikkelen.” Later had hij met zijn vrouw een reisorganisatie voor sportieve vakanties in Zwitserland. Ze moesten daar uiteindelijk om gezondheidsredenen mee stoppen. Nico is toen naar Culemborg verhuisd waar hij een eigen paramedische praktijk heeft gehad. VrijwilligerOok buiten zijn werk hebben fitness en beweging een grote rol gespeeld in Nico’s leven. Hij was als vrijwilliger altijd een belangrijke ambassadeur voor het bewegen van ouderen. Ook in Culemborg speelde hij hierin een stimulerende rol. Hij verzorgde onder meer beweeglessen voor ouderen. Nico is nog steeds beweegambassadeur en gezondheidsadviseur voor de Nederlandse ouderenorganisaties. En hij biedt begeleiding aan senioren tijdens de fitness bij FamilyFit, ook aangeboden via het platform.In 2018, toen Nico zijn zestig jarig jubileum als sportleraar vierde, ontving hij een koninklijke onderscheiding voor al dit werk uit handen van burgemeester Gerdo van Grootheest. Zorgen voor anderenVerder zorgt Nico veel voor andere ouderen. “Ik heb er alle tijd voor en combineer het nuttige met het aangename: voor mezelf is het heel belangrijk om te blijven bewegen. Ik loop dus veel en ik ga dan bijvoorbeeld voor meerdere ouderen naar de stadsboerderij om voor hen en mezelf groente te kopen. Daar krijg ik dan weer lekkere soep voor terug. Daarnaast help ik ouderen die minder goed met de computer om kunnen gaan, want heel veel communicatie buiten de deur is tegenwoordig digitaal en dat lukt veel ouderen niet.De mensen weten mij te vinden. Zo zoek ik dan ook voor hen op ‘Culemborg voor Elkaar’. Bijvoorbeeld voor iemand die hulp nodig heeft bij tuinonderhoud of voor boodschappen. Maar dat is soms lastig, daarvoor zou het fijn zijn als het aanbod van vrijwilligers op het platform wat groter wordt. Vooral ook van jongere mensen, ouderen vinden dat contact verfrissend.”
Lees het verhaal