Actief in de zomer

De derde helft,juist in de zomer De derde helft, juist in de zomerDe ‘nazit’ na afloop van een sportwedstrijd wordt ‘de derde helft’ genoemd. Sinds een paar jaar is ‘De Derde Helft’ ook een officiële activiteit voor ouderen die door een lokale sportvereniging wordt aangeboden. In Culemborg gebeurt dat door hockeyclub CMHC aan de Middelcoopstraat 69: iedere woensdagmiddag van 14.00 tot 16.00 uur in en bij het clubhuis. Bestemd voor alle ouderen die het fijn vinden om even weg van huis te gaan en op een gezellige en actieve manier bezig te zijn.  Burgemeester Van Grootheest bracht deze zomer ook een bezoek aan De Derde Helft, naast hem zit vrijwilliger Elisabeth Le Belle.   Voor iedereen Elisabeth Le Belle (78) is de ‘motor’ achter dit project. Ze zegt: “We zijn er voor alle ouderen, dus zeker niet speciaal voor leden of oud-leden van onze hockeyclub. We gaan het hele jaar door, met nadruk ook in de zomermaanden. Want ouderen hebben het hele jaar vakantie en zien vaak op tegen die ‘lange lege zomerperiode’.”CMHC biedt wandelhockey aan, een vorm van hockey waarbij niet gerend mag worden. Té veel inspanning is ook niet de bedoeling. Daarnaast hoort jeu de boules tot de mogelijkheden, of sjoelen. Ouderen met motorische beperkingen kunnen andere gezelschapsspelen doen. Elisabeth: “En zo nu en dan organiseren we uitjes naar andere steden, soms hebben we een gezamenlijke maaltijd.”Elisabeth is iedere woensdagmiddag aanwezig, samen met Jaap die het wandelhockey begeleidt en Jacqueline die zorgt voor extra ondersteuning. Elisabeth: “Ik heb dit project twee jaar geleden opgezet naar een idee van de voorzitter van CMHC, Roger van Asselt, in samenwerking met ElkWelzijn. Het Nationaal Ouderenfonds verleende ondersteuning door sponsoring en via expertise vanuit hun OldStars-project. Dit laatste project stimuleert sportverenigingen om beweegactiviteiten voor ouderen te organiseren.” iedere woensdagmiddagvan 14.00 tot 16.00 uur  Van de bank af “Ik vind dit leuk om te doen”, zegt Elisabeth, “ik ben een doorgeslagen vrijwilliger en een echte regelneef. Ik deed altijd al veel vrijwilligerswerk, dat heb ik van jongs af aan meegekregen: oog hebben voor anderen en je daarvoor inzetten. Naast het werk voor De Derde Helft stuur ik het Toeristisch Informatie Punt aan. En ik ben mantelzorger voor verschillende mensen. Een leven zonder vrijwilligerswerk kan ik me niet voorstellen. Waar ik me speciaal voor inzet is om ouderen van de bank af te krijgen.  Door hen hier activiteiten aan te bieden, maar ook door ze te motiveren om nog op andere dingen af te stappen. Dat vraagt soms tact en overredingskracht: alleengaande ouderen vinden dat vaak moeilijk, durven niet over de drempel op iets nieuws af te gaan, bang voor het onbekende.”Momenteel bestaat de groep deelnemers uit 19 personen. “Dat is een tamelijk vaste groep vrouwen behalve Jaap natuurlijk. Soms komt er een nieuwsgierige man kijken, maar dat zijn helaas nog geen ‘blijvers’.”Op de dag van het interview, hartje zomer, zijn er 11 deelnemers. De afwezigen hebben keurig afgezegd. Elisabeth: “Daar hecht ik aan, anders denken we dat er misschien wat aan de hand is.” Het zijn tropische temperaturen. Daarom wordt na het gezamenlijk koffiedrinken besloten om buiten geen sportactiviteit te doen.Vier deelnemers gaan rummikuppen: “Wij lijken hier een beetje een apart groepje. Dat komt omdat wandelhockey voor ons niet is weggelegd, dat kunnen we fysiek niet aan. Wij ‘kleppen’ en lachen veel maar met de hersens erbij. Zo trainen we ook onze brains. Rummikuppen doen we vaak, het verveelt nooit en is beregezellig. Soms doen ook anderen mee en voor wie dat wil, zijn er ook andere gezelschapsspelen.”Twee van deze vier dames zijn al vanaf het begin bij De Derde Helft. Ze hoorden erover, gingen kijken en zijn gebleven. De andere twee kwamen er later bij, lieten zich motiveren door oude bekenden die ze op de Seniorenbeurs in Culemborg hadden ontmoet. Omkijken naar elkaar De rest van de groep zoekt vandaag koelte in de schaduw met een beetje wind. Ze maken er een praatmiddag van. Het gesprek gaat over van alles. Elisabeth: “Gewone spontane gesprekken die opborrelen uit de deelnemers, waardoor je weet wat er onderling leeft. Soms gaat het bijvoorbeeld over eenzaamheid. Daarover is veel herkenning: allemaal voelen we dat zo nu en dan, soms ook met veel mensen om je heen. Ik probeer ze vaak te motiveren om niet naar het negatieve te blijven kijken maar ook positief te zijn. Het gaat veel over naar elkaar omkijken en zorg hebben voor elkaar, ook in de groep. Bijvoorbeeld als er iemand nieuw is, hoe wordt die opgevangen. En bijzondere gebeurtenissen die aandacht krijgen zoals een operatie of een verjaardag. Mensen nemen vaak wat lekkers mee, het lijkt soms wel een vriendinnenclub.” Foto's: Pauline HuntjensTekst: Frans Huber