Vrijwilligerswerk

Harrie Dekkers

Interview Harrie DekkersLeefomgeving ontdekken "Ik leer veel van de veerkracht van deze mensen"Jaarlijks vestigen zich in Culemborg gemiddeld een tiental nieuwe vluchtelingengezinnen, mensen die in Nederland hun toekomst moeten opbouwen. De eerste jaren zijn voor deze nieuwkomers vaak moeilijk omdat ze onze cultuur niet kennen en de taal niet spreken. Daarom krijgen ze die eerste tijd begeleiding door een vrijwilliger. De allereerste opvang gebeurt door Vluchtelingenwerk. Daarna nemen vrijwilligers van het project ‘Leefomgeving ontdekken’ van ElkWelzijn dit over. Harrie Dekkers is één van deze vrijwilligers.Tekst: Frans Huber; foto’s: Milou Oomens Waardevol“Het contact met deze mensen is voor mij erg waardevol,” zegt Harrie, ‘hun veerkracht, hun levensenergie en enthousiasme geeft me een soort hoop als tegenwicht tegen het cynisme dat ik zo vaak in Nederland ervaar. Daar leer ik veel van.”Harrie (71) komt uit Amsterdam en woont sinds twee jaar in Culemborg. Hij heeft veel gereisd, voornamelijk in het Midden-Oosten. Gedurende drie jaar heeft hij in Amsterdam de eerste opvang verzorgd van vluchtelingen die zich daar gingen vestigen. Harrie wilde ook in Culemborg vergelijkbaar werk gaan doen. Hij ging op zoek en kwam bij ElkWelzijn in contact met Ahmed Bensaddik, één van de coördinatoren van het project ‘Leefomgeving ontdekken’. GastvrijSinds ruim één jaar begeleidt Harrie een Syrisch gezin met drie jonge kinderen. Het gezin vluchtte twaalf jaar geleden uit Aleppo en leefde bijna tien jaar in Libanon. Via de UNHCR-regeling voor uitgenodigde vluchtelingen kwamen ze rechtstreeks naar Culemborg. Deze regeling betekent dat ze geen asielprocedure doorlopen.Harrie: “Ik kom graag bij ze thuis, de mensen zijn altijd gastvrij en hartelijk, kijken zó onbevangen naar onze samenleving en zijn positief over hun toekomst. Vooral ook de kinderen, die zijn vol ambitie en plannen. Ja, ik heb veel respect voor deze mensen: hoe ze zich nu vanuit een heel zwaar leven in heel andere omstandigheden toch weer snel kunnen aanpassen. We hebben veel plezier, lachen veel, eten wel eens met elkaar. En tijdens het Suikerfeest of bij het grote feest vanwege de vlucht van Assad word ik uitgenodigd. Maar het is niet zo dat we vrienden zijn, ik blijf die oudere Nederlandse man die hen helpt met probleempjes.”  Ze leren snelHet zijn probleempjes die ontstaan door de taal en omdat ze de regels en gebruiken van onze samenleving niet goed kennen. Zoals het uitlenen van boeken in de bibliotheek bijvoorbeeld, of hoe het gaat op de scholen en in ons zorgsysteem met verwijzingen door de huisarts. “Maar ik merk dat ze snel leren en het aantal appjes dat ze me sturen met vragen wordt steeds minder.”Harrie spreekt Nederlands met ze, dat vindt hij belangrijk want ze moeten de taal leren. Als het moeilijk wordt dan gaat het via whatsapp en Google Translate. Dat werkt perfect. Soms helpen de kinderen, die spreken al behoorlijk Nederlands. “Meestal gaat het om dingen die voor hen groot zijn maar die wij gemakkelijk oplossen. Zo was het voor de familie ernstig dat één van de dochters onder een verkeerde naam, een jongensnaam, geregistreerd was. Ik kon dat snel voor ze aanpassen via een beroepskracht van Vluchtelingenwerk, die me in contact bracht met het COA.Een ander probleem deed zich voor met het zoontje dat een extreem slecht gebit heeft, heel pijnlijk. Daarvoor werd hij naar een speciale kinderkliniek verwezen met een veel te lange wachttijd. Ik kon dat met één telefoontje aanpassen. En gedoe was er ook met de verwarming: de thermostaat had een ingewikkeld Nederlandstalig display. Ik heb dat uitgelegd aan Kleurrijk Wonen die zonder probleem een eenvoudiger thermostaat liet plaatsen.“Ik ben genuanceerder gaan denken”, zo besluit Harrie, “over vrouwen met hoofddoek die geen hand willen geven. Ik begrijp nu dat het ook een door cultuur gegroeide keuze van de vrouw zelf is waar ze zich prettiger bij voelt. En de manier van groeten waarbij je elkaar goed in de ogen kijkt en je handen op je hart houdt ervaar ik inmiddels als contactvoller dan onze plichtmatige zoenen links en rechts. Ja, het is enorm inspirerend, dit werk, ik ben daarom ook met een tweede gezin begonnen.” Ook een gezin wegwijs maken?In het project ‘Leefomgeving ontdekken’ begeleiden vrijwilligers vluchtelinggezinnen. Er zijn nog vrijwilligers nodig! Wijkcoaches Ahmed Bensaddik en Ineke Smit zorgen voor de juiste match tussen jou en het gezin. Daarna kom je wekelijks, of minder vaak, bij het gezin langs voor ondersteuning. Info: Ahmed Bensaddik, 06-23 54 33 20, [email protected] of Ineke Smit, 06-13 94 93 83, [email protected].